Η Καστροπολιτεία της Μεθώνης αναδύεται μέσα από το νερό!

Η ανοικοδόμηση του κάστρου της Μεθώνης ξεκίνησε από τους Ενετούς, ενώ στη διάρκεια της κατοχής του από Φράγκους και Οθωμανούς δέχθηκε αναπόφευκτα και τις δικές τους παρεμβάσεις. Το κάστρο αποτελεί ένα εξαίρετο δείγμα οχυρωματικής κατασκευής και η όλη οικοδόμησή του αποτελεί τεκμήριο της σημασίας που του απέδιδαν οι διάφοροι λαοί που πέρασαν από εκεί, ως φρούριο αλλά και ορμητήριο, πράγμα στο οποίο συνέβαλε και η στρατηγική θέση της περιοχής γενικότερα.

Οι πρώτες μαρτυρίες για το κάστρο βρίσκονται στους χάρτες και τις γκραβούρες των πρώτων περιηγητών, οι οποίοι προσόρμισαν στο λιμάνι της Μεθώνης, χρησιμοποιώντας το ως ενδιάμεσο σταθμό για τα ταξίδια τους. Χάρη στα σκίτσα τους είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε αρκετές λεπτομέρειες για την αρχική μορφή του κάστρου αλλά και την εξέλιξή της.

Το κάστρο της Μεθώνης καταλαμβάνει μία έκταση περίπου 93 στρέμματα και είναι χωρισμένο σε δύο τμήματα. Το νότιο τμήμα καταλαμβάνει η πόλη, η οποία περιβάλλεται από απλό τείχος, ενώ στο βόρειο τμήμα εκτείνεται το φρούριο της πόλης, το οποίο φέρει ισχυρότερη ενίσχυση, λόγω του αμυντικού του χαρακτήρα. Το κάστρο χωρίζεται από την ξηρά με μία τάφρο και αρχικά η επικοινωνία γινόταν μέσω ξύλινης γέφυρας.  Η κεντρική πύλη εισόδου του κάστρου είναι από τα πιο εντυπωσιακά γνωρίσματά του: απολήγει σε ένα τόξο, αριστερά και δεξιά του οποίου υπάρχουν παραστάδες με κορινθιακά κιονόκρανα, πιθανότατα έργο των Βενετών μετά το 1700. Τα τείχη του κάστρου δέχτηκαν ανά τους αιώνες διάφορες προσαρμογές και ανακατασκευές, ανάλογα με τις ανάγκες προστασίας που επέβαλλε η κάθε εποχή.

Στο εσωτερικό του κάστρου θα δεις διάφορα κτίσματα: τον Ιερό Ναό της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος, που πιθανότατα ανήκει στη Β’ Ενετοκρατία, μία πυριτιδαποθήκη της Α’ Ενετοκρατίας, δύο οθωμανικά λουτρά, ερείπια από τα σπίτια βενετσιάνων αρχόντων, αλλά και του οικήματος στο οποίο διέμενε αρχικά ο Ιμπραήμ πασάς και αργότερα ο στρατηγός Μαιζόν, ερείπια της βυζαντινής εκκλησίας της Αγίας Σοφίας, καθώς και την περίφημη «στήλη του Μοροζίνι», έναν αράβδωτος κίονας από γρανίτη με ένα κιονόκρανο στην κορυφή, που θεωρείται ότι στήριζε την προτομή του Μοροζίνι ή τον φτερωτό λέοντα της Βενετίας. Διατηρούνται επίσης λείψανα από ένα νεκροταφείο βρετανών αιχμαλώτων του Β’ Παγκοσμίου πολέμου.

Χαρακτηριστικό της Μεθώνης είναι το οχυρωματικό νησάκι Μπούρτζι, που δεσπόζει σε μια μικρή νησίδα στα νότια του κάστρου. Το Μπούρτζι χτίστηκε μετά το 1500 και κατά καιρούς χρησίμευσε ως φρούριο, φυλακή, φάρος, αλλά και καταφύγιο σε περιόδους επιδρομών. Αποτελείται από έναν διώροφο οκταγωνικό πύργο, περιβεβλημένο από χαμηλό τείχος, που καταλήγει σε κυκλικό θόλο. Ο κάθε όροφος περιλάμβανε στηθαίο με οδοντωτές επάλξεις, ενώ στο ισόγειο υπήρχε δεξαμενή. Το Μπούρτζι ενωνόταν με το υπόλοιπο κάστρο μέσω μιας μικρής γέφυρας.

Αν και ερειπωμένο σήμερα, το κάστρο της Μεθώνης εξακολουθεί να καθηλώνει τον επισκέπτη με τη μυστηριακή του ατμόσφαιρα. Έτσι όπως στέκεται μόνο του, επιβλητικό, έρμαιο των ανέμων, δίνει την εντύπωση ενός σιωπηλού και αδέκαστου παρατηρητή.